Nog steeds hebben we geen reactie van fluvius ontvangen. Duurt het daar gewoon zo lang om te reageren op een brief? Weten ze niet zo goed wat ze er mee moeten aanvangen? We hebben er het raden naar.

Het laat ons in elk geval de tijd om ons wat te verdiepen in de meer technische aspecten van de draadloos communicerende digitale meter.

Wat fluvius bij ons wil komen plaatsen, is een Sagemcom Siconia S211 (voor wie een eenfasige aansluiting heeft) of een Sagemcom Siconia T211 (voor diegenen die met een meerfasige aansluiting zijn gezegend). Voor het gas wordt dat een Flonidan Uniflo G4SRTV of G6SRTV. 

Tenminste, dat kunnen we toch opmaken op basis van de handleidingen die op hun website staan.

Wat vinden we verder nog zoal?

• De digitale gasmeter communiceert draadloos met de elektriciteitsmeter, bij een frequentie van 868 MHz en door gebruik te maken van het M-bus protocol. Dat is blijkbaar iets wat speciaal voor dergelijke toepassingen (nl. draadloze communicatie tussen verbruiksmeters) werd ontwikkeld. Bovendien kan die verbinding versleuteld worden, wat waarschijnlijk ook wel het geval zal zijn (fluvius zal vermoedelijk niet graag hebben dat een of andere slimmerik de gasmeter een lager gasverbruik aan de elektriciteitsmeter laat melden dan in werkelijkheid het geval is).
• De digitale elektriciteitsmeter communiceert via het LTE NB1 netwerk van Proximus (frequentie 842.2 MHz), wat niet helemaal hetzelfde zou zijn als de LTE 4G waarover bv. een smartphone communiceert: de max. hoeveelheid dataverkeer is veel beperkter, maar LTE NB1 zou beter tot diep in gebouwen binnendringen.
• Voor zowel de elektricteits- als gasmeters zijn er blijkbaar metingen uitgevoerd van het elektrische veld uitgevoerd aan de Universiteit Gent, waarvan het verslag ook online te vinden is.

Al die draadloze communicatie heeft dus weinig van doen met de WiFi (bij frequentie van 2,4 GHz of 5 GHz) die u eventueel in huis zou hebben hangen (hetgeen goed nieuws is als u zou inzitten met mogelijke interferenties met dat WiFi-netwerk) en er zelf aan gaan prutsen (wat sowieso allicht al niet mag) vergt op het eerste zicht behoorlijk wat gespecialiseerde kennis en specifieke hardware (alhoewel er zeker m-bus adapters in de ietwat gespecialiseerde handel verkrijgbaar blijken te zijn).

Ik ga me daar dan ook verder niet mee bezig houden en het bij simpele fysica houden.

Want wat alle draadloze communicatie gemeen heeft, is dat het minder goed werkt als we er elektrisch geleidende materialen (een geaarde stalen of aluminium bekasting bv. ) rond monteren (een zogenaamde kooi van Faraday).

Bij Sibelga (de tegenhanger van fluvius in Brussel), zijn ze op dat vlak al wat vooruitziend geweest op het vlak van voorschriften voor meterlokalen voor digitale meters en gaan ze er wijselijk van uit dat in sommige gevallen draadloze communicatie geen optie zal zijn:

4.3 Voorschriften inzake telecommunicatie 

a. Het meterlokaal dient de communicatiesignalen van GSM en GPRS door te laten, zo niet, dient er een buitenwaartse koker (naar buiten gericht) te worden voorzien met een minimale doorsnede van 3/4" en een maximale lengte van 4 m. De koker dient uit te monden op de voorgevel op een maximale hoogte van 3m. 

b. Als er in verschillende lokalen meters staan, dient er een koker te zijn met een minimale doorsnede van 1" die met de lokalen verbonden is. 

c. Er dient een koker te zijn met een minimale doorsnede van 3/4" tussen de meter(s) en de plaats van doorvoer/verdeling van de bekabelde communicatieaansluitingen. 

d. Die kokers dienen gereserveerd te zijn voor de diensten van de DNB.

Kijk, zoiets werkt nu inspirerend, vind ik, en dan begin ik me ineens zo dingen af te vragen, zoals bv.: 

stel u eens voor dat enkele honderden of misschien zelfs duizenden misnoegde Vlamingen (zonnepaneleneigenaars, stralingsgevoelige mensen, ...) een wegneembaar geaard stalen/aluminium/koperen kastje rond hun draadloos communicerende meters zouden plaatsen en dat dit inderdaad de meters belet om correct het verbruik door te geven aan fluvius. Maar telkens als er een technicus langskomt om te kijken waarom die meter toch maar niet correct werkt, moffelen ze die omkasting, vooraleer die technicus binnen te laten, eventjes weg. Waarna die persoon onverrichterzake vertrekt (want de meters doen het op miraculeuze wijze weer) en een dag later het hele spelletje opnieuw begint, met snel stijgende kosten voor technische interventies tot gevolg. 

Zou fluvius dan nog zo enthousiast draadloos communicerende digitale meters uitrollen bij mensen die er niet van willen weten? Hmmm...